- A ja w wieku dwudziestu lat zostałam sierotą
- Dla mnie dobry dla ciebie zły wiek - Chris uśmiechnął się
- Nom - mimowolnie po moim policzku poleciała łza
- Samo wspomnienie rodziców sprawia ci ból? - spytał z żalem
- tak - odpowiedziałam i rozryczałam się na dobre - Byli wtedy na
zawodach ogólnokonnych. Koń taty przewrócił się na zawodach galopem, a
jego największy konkurent i wróg specjalnie na niego najechał, wyplątał
się z tego potem bo 'on nie zdążył zahamować ani skręcić'. A mama brała
udział w woltyżerce, koń miał przejechać na czymś rodzaju rampy, ale
klacz się potknęła i mama spadła, a koń przewrócił się na nią i ją
zmiażdżył. wtedy na studiach przerabialiśmy wyplątywanie się z trudnych
sytuacji. Byłam wtedy bliska popełnienia samobójstwa. I można
powiedzieć, że dzięki Gadze, Paulowi, Madice, TheBeściarze i parom
chłopakom z uczelni zdołałam to przeżyć.
- Ale wiedz że oni zawsze będą przy tobie - Chris mnie przytulił
Vanessa
(dokończy Chris)
Czekałem na Kris 'a już z jakieś 10 min. Wysiadłem z samochodu i czekałem dalej nagle podbiegła Aisza
- Hej co ty tu robisz ?- Zapytała z uśmiechem
- Aaaa.... Wiesz... Czeka... Nie wiesz gdzie jest Kris?
- Nie...- posmutniała
- Uśmiechnij się mamy piękny dzień !!!- zaczęliśmy się śmiać
- Mam dla ciebie prezent- Nie chciałem jej okłamywać bo to ja wybierałem prezent, ale musiałem- Od Kris 'a
- Ty też....
- Też?
- Najpierw jakaś dziewczyna... proponowała pomoc... Teraz ty... Ile jeszcze dzisiaj...- wyciągnąłem szczeniaka z samochodu
- I co podoba ci się- podałem szczeniaka Aiszy
- Jest śliczny !!! Dziękuję !!!
- Śliczna... to dziewczynka... I nie mi powinnaś dziękować...
- Proszę cię... Kris by jej w życiu nie wybrał. Jak się wabi?
- Nie ma imienia... Wybieraj
- Pomóż mi nie mam zielonego pojęcia...
- Ja? No dobra... Co powiesz na... Lady?
- Świetne!! Mam Prince czyli księcia i Lady czyli... lady -Zaczęliśmy się śmiać a po chwili podbiegł Kris
- Hej... Co słychać Matt...
- A nic... wszystko Ok...
- Ja już pójdę... Do zobaczenia Matt...
- Pa...- powiedziałem, a Kris się nie odzywał wzięła Lady i poszła...
-Sam nie wiem. W wieku kilku lat zostałem adoptowany. W szkole nic ciekawego.Ciągle sam. Uczelnia..Szkoda słów. Ukończyłem studia weterynaryjne ale wciąż byłem sam. Dopiero w wieku 20 lat dowiedziałem się że zostałem adoptowany. -powiedziałem
- Ty zapewne jesteś bratem Jess?
- tak, a ty siostrą Gabrielle.
- Zgadłeś. Masz jakiegoś konia?
- Nie. A ty?
- mam Fryzyjkę Lady w Anglii, ale przewożenie koni statkiem jest drogie,
a samolotem jeszcze droższe, więc muszę zarobić. A ty bywałeś za
granicą?
- Może - uśmiechnął się - a ten koń?
- To Anapon, koń mojej siostry.
- Jeździłaś kiedyś na nim?
- Nie, przedwczoraj przyjechałam, i cały czas siedziałam z Gabrielle, bo
złapała grypę i się nudzi. Praktycznie byłam z nią cały dzień.
- A dziś wyszłaś?
- Tak, babcia powiedziała, abym jak tylko wstanę poszła go oporządzić bo
z powodu choroby Gabrielle do niego nie przychodziła, a babcia musiała
ją pilnować. po za tym - Przywiozłam komputer i ogląda sobie bajkę 'My
little pony' albo 'monster high'. - nagle zadzwonił mój telefon
(link do filmu: https://www.youtube.com/watch?v=9bZkp7q19f0 )
Odebrałam go i usłyszałam głos Paula, kolegi z uczelni
- Siema Vania, co tam?
- Mówiłam ci abyś nie dzwonił, Paul? - ofuknęłam go - żre to kasę jak nie wiem co!
- Sory, ale byłem u Gagi i u tego twojego konia, Lady nie? No i Gaga Ma w
sobie coś z Lady Gagi, bo przystroiła Lady w bibułką i łańcuszki od tej
starej wariatki Madiki czy jak jej tam.
- Powiedz Gadze, żeby mi wysłała zdjęcie Lady i się ogarnęła. Pozdrów
ją. Muszę kończyć i więcej nie dzwoń! - rozłączyłam się i podeszłam do
Chrisa
- Sorry, ale dzwonił Paul, kolega z uczelni, co ode mnie ściągał na teście. I tak ledwo przeszedł.
- Haha... Kto to jest Gaga?
- Jedna z moich najlepszych przyjaciółek-szalona na maksa, nazywamy ją
tak, bo ma talent artystyczny i ciągle robi stroje podobne do strojów
lady Gagi, więc ją tak nazywamy. Jest królową balu w konkursie na
najlepszy strój.
- masz jej zdjęcie w tym stroju? - zapytał ubawiony
- Nie - skrzywiłam się - kiedyś wstawiła mi swoje zdjęcie na tapecie, to o mało nie zemdlałam. masz jakiś śmiesznych znajomych?
Vanessa
(Chris niech dokończy, może mnie nazywać Vanes)
Zeszliśmy ze wzgórz. Ja przyszłem wcześniej. W stajni zobaczyłem dziewczynę.Czesała małego, bułanego kuca.Podeszłem do niej i zagadałem
-Hej
-Cześć. Jak się nazywasz ?-spytała
-Chris a ty ?
-Vanessa
-Miło Cię poznać Vanesso
Z krzaków wyszła Rose
-Kto to ?-spytali równocześnie
-To mój brat-Chris a to Rose-moja przyjaciółka.
-Lepiej się zbierajmy-powiedziałam
-Nareszcie-powiedziała. Podeszłam pożegnać się z Calistą. Nie chciała odejść ode mnie. W końcu została. Poszliśmy. Tęskniłam za moją wspaniałą klaczą...
Rano zaraz gdy się obudziłem przebrałem się i zadzwoniłem do brata.
- Hej, udało ci się?
- Pewnie, myślisz, że mogło by mi się nie udać?
- Miałem nadzieję, że ci się uda.
- Ja byłem tego pewny
- Spodoba jej się?
- Na 100%... ale nie rozumiem dlaczego ty jej go nie wybrałeś...
- Ja na pewno bym coś źle zrobił... A już na pewno by Aiszy się nie spodobał...
- To ma być dla Aiszy ?!?
- Taaa... Nie powiedziałem ci...?
- Nie!!!... Dobrze, że jeszcze nie wybrałem do końca... To będzie trudne... Dobra muszę kończyć. Na razie
- Pa.-rozłączyłem się i wyszedłem z ośrodka... Zobaczyłem Aiszę biegnącą
w stronę stajni. Pobiegłem za nią. Zaczęła czyścić konia... Chyba mnie
nie widzi... odwróciłem się i wyszedłem ,a po chwili zadzwoniła moja
komórka to był mój brat.
- Hej i co?
- Już załatwiłem, ale...
- Ale ?
- Ale nie wiem czy spodoba ci się mój wybór...
- A jej się spodoba?
- Na 1000%
- To reszta jest nie ważna.
- Hahaha... Zaraz do was dojadę. załatw abyście byli za kolka minut. Ok?
- Spoko.- rozłączyłem się i wbiegłem do stajni gdzie przed chwilą była
Aisza... -Gdzie ona mogła zniknąć?!? Prince nadal tu jest !!! -
Wybiegłem ze stajni i biegałem w kółko jakieś pół godziny... po czym
przypomniało mi się, że Matt (mój brat) na pewno czeka... Pobiegłem w
jego stronę i zobaczyłem Matta... z Aiszą... Śmiali się i wygłupiali...
Podbiegłem do nich.
Gabrielle i babcia jeszcze spały,
Elizabeth bawiła się z Lucky'im, a ja poszłam oporządzić Anapona, Bo
dawno nie był czyszczony. Przed stajnią sprzeczało się dwoje nastolatków
- chłopaka i dziewczynę. podeszłam do nich.
- Co tu się dzieje? - spytałam
- Kris ciągle do mnie przychodzi, bo chce żebym ponownie została jego dziewczyną. - powiedziała
- Aisha, ja cię przepraszam, wybacz mi proszę! - Powiedział chłopak, zapewne Kris
- Nie, nie i jeszcze nie!
- Kochani, może byśmy na spokojnie rozpatrzyli sprawę? W mieście jest
bardzo fajna kafejka, jest cicho i przyjemnie. Niedawno skończyłam
studia psychologiczne, i byłam całkiem niezła. Co wy na to?
- No nie wiem. - Aisha zaczęła się zastanawiać
- Aisha, proszę. - Kris spojrzał na mnie błagalnym wzrokiem, bo Aisha stała tyłem.
- Cóż, uważam, że lepsze rozsądzenie sprawy będzie kulturalnie ze mną w kafejce niż na podwórku wydzierając się.
- No..... Dobrze.
- Spotkamy się przed kafejką 'San Tropez' w mieście na ulicy Deserowej
15 jutro o 17.00. żeby nie doszło między wami do kłótni, Ty Kris czekaj
przy schodach, a Aisha w przedsionku. Ja zadzwonię i zarezerwuję stolik,
ok?
- Spoko - powiedzieli oboje i odeszli do hotelu, a ja poszłam do kuca mojej siostry.
-Czy ja naprawdę mam brata ?-spytała Jess
-Nie stoi przed tobą duch-powiedziałem żartobliwie
-Jak mnie znalazłeś ?
-W szawce u moich " rodziców " znalazłem papiery adopcyjne. Tak zacząłem szukać i cię znalazłem
-Aha a co to robisz ?
-Chciałem cię znaleźć. Wiem że należysz do stadniny i też chciałbym dołączyć
-Skąd wiedziałeś że tu jestem ?
-Długa historia.
Wstałam rano wypoczęta. Poszłam do mamy. Nie wiedziałam po co kazała mi przyjść. Weszłam do stajni gdzie była. Zobaczyłam pięknego psa. Był cudowny !
-Jest dla ciebie-powiedziała
-Naprawdę?
-Tak
-Fajnie by było ale może niech będzie naszym psem stadniny ? Takim który należy do stadniny ?
-Jak tak uważasz...
-Super
- Wolał bym zostać w którymś z pokoi. Niedaleko mieszka moja ciotka, ale
wolał bym zamieszkać tutaj, jeśli by nie był by to kłopot.
- Żaden kłopot. Im nas więcej tym weselej- kobieta uśmiechnęła się i zaprowadziła do pokoju.
- W razie gdy byś miał jakieś pytania albo prośbę to daj znać
- Właściwie mam jedno pytanie... Czy można mieć tu zwierzęta... Na przykład psa?
- Tak.
- Dziękuję.
- Nie ma za co Pa.
- Do widzenia. - wyszedłem zaraz za kobietą i poszedłem szukać Aiszy. Po
jakichś 10 min. spotkałem ją siedzącą na jakiejś łące. Podszedłem i
usiadłem obok.
- Co u ciebie?- spytałem a ona nie odpowiadała jakby mnie tam nie było...
- Nie odpowiesz? Przepraszam za wszystko... Na serio mi głupio...ale... To nie ja...
- To niby kto- wstała i zaczęła iść w stronę ośrodka, a ja szybko poderwałem się na nogi i chwyciłem ją za rękę.
- Poczekaj.
- Na co?
- Ja... Dasz mi to wyjaśnić?
- Może kiedyś...- wyrwała rękę i poszła. Zostałem jeszcze jakieś 20
minut, po czym zadzwoniłem do brata. Rozmawialiśmy o prezencie dla
Aiszy... Który miałem zaplanowany już od dłuższego czasu. Po zakończeniu
rozmowy poszedłem do pokoju i położyłem się. Nie mogłem zasnąć,nie
dawało mi spokoju co zrobię jeśli Aisza nie przyjmie prezentu i będzie
jeszcze bardziej zła na mnie. ale chyba o 3 rano mi się to udało zasnąć.
W
końcu we własnym kraju... Wyszłam ze zatłoczonego lotniska, Elizabeth
szła koło mnie. Do domu babci i Gabrielle było parę ładnych kilometrów,
ale przejście pieszo dobrze mi zrobi. Moje koturny tupały po ziemi, a ja
rozkoszowałam się czystością powietrza i tym, że na ulicach nie ma
samych Grubasów, jak to było w Anglii. Elizabeth też się cieszyła, bo
mogła się wybiegać bez smyczy. Taki jest urok wsi. Moja walizka potykała
się na kamieniach, ale mi to nie przeszkadzało. W plecaku mam prezenty
dla babci i siostry, może cenne. Po półgodzinie doszłam do domku,
zmieniło się tylko to, że było mniej marchewek w ogrodzie, pastwisko
wydeptane i częściowo wyskubane z trawy, tak jak kiedyś, gdy babcia
miała krowy a rodzice konie. Był już wieczór, więc Gabrielle pewnie śpi,
chyba że babcia jej powiedziała. na pewno. Ona nie potrafi nie
powiedzieć że kupiła prezent na urodziny nawet miesiąc przed. W progu
stała tylko Babcia, która gorąco mnie przywitała. Dowiedziałam się, że
Gabrielle ma grypę i już śpi. Trudno. Będzie miała rano niespodziankę z
prezentu. Ja tymczasem poszłam do mojego (trochę zakurzonego) pokoju,
walnęłam się na łóżko i zasnęłam.
Odchodziła
zastanawiałem się czy gonić ją czy iść do Pani Eveliny. Odchodziła... A
ja zastanawiałem się co jeszcze z prezentem dla niej... Postanowiłem
pójść do Pani Eveliny. Spotkałem ją po drodze do ośrodka.
Poszłam za wilczycą. Szłyśmy około kilometr na łąkę. Zobaczyłam na niej
jakąś postać.Podeszłam powoli i ostrożnie. Postać zwróciła się w moją
stronę i powiedziała:
-Witaj, awno się nie widzielismy.
-Kim ty jesteś ?!?!
-Spokojnie Jess, albo może dostałaś inne imię ?
-Skąd znas moje imie ?!?!
-Naprawdę mnie nnie pamiętasz ? A w sumie.. Miałaś 2 lata...siostro !
- Co ?!!?
-Nie przesłyszałaś się. Jestem twoim bratem
- To nie prawda ! Jestem jedynaczką !
-Tak a to zdjęcie ?-pokazał mi obrazek
-To nasze ostatnie spotkanie i wspólne zdjęcie-powiedział
- Ale ja byłam jedynaczką.
-Tak sądziłaś. Rozdzielili nas miałaś wtedy dwa latka. Za pewnie ci o
tym nie powiedzieli. Zostaliśmy adoptowani. A przynajmniej ja.
-Czyli że ty ?
-Tak
- Nie mogę uwierzyć w to że mam brata. Jak masz na imię?
-Chris - rzekł
Rano
wstałam, ubrałam się i pobiegłam do Prince... W szkole miałam zawała
nauki i jeszcze trochę pracy przy nim... ale chociaż Kris (mój były) dał
mi spokój... Mam nadzieję, że to nie cisza przed burzą... Po
oczyszczeniu Prince poszłam się przejść, gdy już wracałam dostałam SMS'a
od Kris'a... Wiedziałam, że sobie nie odpuścił... Przeczytałam "Wyjdź
przed stajnie... I nie krzycz ;-)" CO?!?-pomyślałam i zaczęłam biec
przed stajnię... A przed nią stał ... Kris...
- Hej maleńka. Nawet nie wiesz jak się cieszę że cię widzę !!!
- Co ty tu robisz?!? Daj mi w końcu spokój.
- Proszę posłuchaj
- Nie- przerwałam mu- Nie. Nie przychodź tu więcej.- odwróciłam się i zaczęłam iść.
- Tylko, że... Ja tu zostaję.- Na te słowa stanęłam jak słup.-"Że co on
powiedział?!?" pomyślałam i odwróciłam się w jego stronę,
- Jak to zostajesz ?!?
- Zamieszkam w ośrodku... Ty chyba też tam mieszkasz? - odwróciłam się i poszłam do Prince zostawiając Kris'a samego.
Dzisiaj rano gdy się obudziłam mama podeszła do mnie i powiedziała że
już dzisiaj wychodzę ze szpitala. Było mi miło. Po powrocie do domu
postanowiłam zrobić jedną rzecz pójść do Glours. Następnego dnia
powiedziałam mamie że chcę go sprzedać. Nie miałam juz do niego sił i
wolałam nie ryzykować.
Rose poszła do koni ja teżpo uspokojeniu się siedziałam przy Caliście.
Dlaczego właśnie mnie wybrałaś-mówiłam-jest tylu ludzi na świecie, a ty
wybrałaś właśnie mnie. Ona nie rozumie że musi tutaj zostać dłużej nie
tylko dla odpoczynku...dla waszego dobra też. Bo jeśli ludzie nas
zobaczą będą o was widzieli. W ogóle co ja robię rozmawiam z tobą. Ale
no cóż...Od urodzenia mogłam się zwierzyć tylko zwierzętom-powiedziałam i
poszłam wzdłuż doliny nie oglądając się za siebie.W krzakach zobaczyłam
Leyle. Poszłam za nią.Widziałam tylko Rose i konie i poszłam za mą
wilcza przyjaciółką.
- Za kilka godzin!?
- Tak.
- Nie możemy za... np. dwie?
- Musisz odpocząć, ja też.
- Nie muszę odpoczywać! Im szybciej stąd pójdziemy tym lepiej, Jess! Chcesz to jeszcze za sobą ciągnąć?
- Posłuchaj, musisz...
- Nie, nie muszę odpoczywać! I to ty posłuchaj!
- Tak? A co masz mi takiego ważnego do powiedzenia!?
- A to że nie możemy tu siedzieć wiecznie!
- Ty też nie chcesz opuścić Killera!
Zamurowało mnie, ale potem powiedziałam siląc się na spokój:
- Masz rację, ale on wybrał... Natura wybrała... - i podeszłam do dwóch moich koni.
To trudny wybór. Cobalta znam od jego narodzin ale.. Coś łączy mnie z tą
klaczą.-powiedziałam-coś więcej niż tylko przyjażń a ta legenda..
Jaka legenda?
Zaczęłam opowiadać:
To klacz pewnego mężczyzny, który prowadził małą stadninę.Miał klacz o imieniu Calista(Kalista).
Na farmie pojawili się złodzieje. Podpalili stajnię. Wszystko
płonęło.Jon(właściciel stadniny) wyciągną z niej wszystkie
konie...oprócz...Calisty.Klacz jakoś jednak sie wydostała. Teraz jest
wolna. Jeśli ktoś ją będzie chciał złapać, a ona go nie wybierze
zostanie
przeklęty. Ona sama wybierze właściciela-opowiedziałam legendę- ona
wybrała mnie ale nie wiem z jakiego powodu,,,Za kilka godziń zaczynamy
się zbierać-powiedziałam i poszłam do Calisty
- Ja... - byłam zaskoczona tym pytaniem - Merkurego. Killer już
posmakował wolności, nie będzie chciał wracać. Wolność to teraz jego
dom. A ty?
- Ale co ja?
- No czy wolałabyś Cobalta czy tą klacz?
Naprawdę nie wiesz?!?!
Nie i co z tego ?
Gdy ten ogier do niej podszedł wszystko zrozumiałam. To jej partnej a ona.. jest w ciąży!
To wspaniale ale..
Ale co ?
Co z nią zrobisz ?
Umówiłam się z panią Eveliną
Naprawdę
Nie całkiem ale ..-zaśmiałyśmy się- A gdybyś miała wybierać wybrałabyś Killera czy Merkurego ?
Nie wiem...-powiedziałam smutno-znam jąkilka dni a czujęgdyby to była przyjażń długich lat..
Ona musi byćprzywódczynią stada-rzekła Rose
Skoro konie za nią szły..-nagle podszedł do mnie pewien ogier
Czy myślisz o tym samym co ja ?-spytałam
Zależy co myślisz -uśmiechnęła się
Wyruszamy za 2 dni my też musimy wypocząć. Niestety konie tu zostaną..
Ale będą bezpieczne
Taa...-powiedziałam. Rose poszła do innych koni ja zostałam przy Caliście i tajemniczym ogierze.
Ty wiesz co jej jest ?Na pewno. Bo jesteś jej ogierem. Nie martw się o nią da radę-powiedziałam i poszłam ku Rose
Domyśliłaś się co jej jest ?-zadałam pytanie
Nie a ty wiesz ?
Mam przeczucie.-uśmiechnęłam się
Killer podszedł do mnie. Popatrzyłam na inne konie.
- Jess, pomożesz mi zdjąć bandaże? Tylko ostrożnie z tym kasztanem, może nieźle dokopać.
Uśmiechnęła się i wzięła do roboty, ja z nią. W końcu było po sprawie. Killer wtulił we mnie łeb.
- Musisz tu zostać - powiedziałam i dodałam szeptem: - Wrócę... Obiecuję.
Jeszcze raz go przytuliłam i dosiadłam mego siwego konia.
- To jedziemy. Jess?
Calista leżała na boku, przy niej kucała Jessica.
- Co jej jest? - spytałam z niepokojem.
Gdy wyszłyśmy z lasu ujrzałyśmy piękny widok. Łańcuch gór niedaleko naszej stajni.
- Już jesteśmy prawie na miejscu.
- Mam nadzieję, boli mnie wszystko...
Byłyśmy prawie na samej górze, jednak konie nie miały już sił. Niektóre
zostały w tyle. Wspinaliśmy się zatem powoli, ale z postępem. Była
16:00, przesiadłam się na Killera, a Jess dałam Merkurego. Z Calistą coś
było nie tak, męczyła się o wiele szybciej niż pozostałe mustangi.
Godzina 19:00. Wszystko mnie boli, Jess miała czasem dreszcze, a na dodatek robiliśmy postoje dla czarnej klaczy.
20:00. Prawie na szczycie.
- Jestem strasznie zmęczona... Ych...
- Już tylko kilkanaście metrów! - zawołała uradowana Jessica.
I rzeczywiście, po dwóch minutach byłyśmy na szczycie.
Chciałam jechać pierwsza ale Calista znowu żle się poczuła. Zszedłąm z konia
Co sie stało -spytała Rose
Nie wiem jest jej słabo-rzekłam
Na pewno ?
Tak lepiej już chodźmy -poszłyśmy. Konie szły za nami. Las był okropny. Ale szłyśmy dalej
Szłyszałaś to ?!?!-spytała
Nie a co ?
To jakieś zwierze
To pewnie tylko królik
Mam nadzieje że nie wilk-powiedziała
Ja też...-po 45 minutowej wędrówce wyszłyśmy z lasu...
- Jak dobrze że wróciłaś! Ja..
- ...dałaś radę, nie mów że nie.
Uśmiechnęłam się i z czułością głaskałam Merksa po pysku.
- Skąd masz bandaże?
- Co... A, te! Zawsze pod kurtką mama mi daje mini apteczkę.
- Aha, to dobrze. Jedziemy... - Zawahała się - E... Chcesz Merkurego czy jak mu tam... Killera?
- Trochę na tym, trochę na tym. Tam jest Calista - wskazałam czarną klacz po czym wsiadłam na Merksa.
Gdy i ta dosiadła swego wierzchowca pojechałyśmy kłusem przez wyraźnie
zaznaczony, szeroki szlak górski. Drugiego mojego konia wzięłam na linę
by nie oddalił się za bardzo. Zbliżałyśmy się do szczytu, przed nami
ciemny i gęsty las. Zawahałam się, nie byłam ufna takim borom...
- Rose, jeśli konie mają być bezpieczne musimy to zrobić.
Więc wjechałyśmy ze stadami do lasu...
Słyszałam krzyki ludzi. Wyciągneli mnie
Co ty robisz -wrzasnął jeden
Spokojnie-powiedział drugi-Gdzie mieszkasz ?
Koło stadniny-rzekłam
Lepiej odprowadźmy ją do domu wodospad był niski tylko 15 metrów.-mówił
-po przyjściu do domu oni zaczęli rozmawiać z moimi "rodzicami" a ja
rzekomo poszłam się przebrać. Wyskoczyłam przez okno.Pobiegłam szybko na
skróty przez las gdzie była Rose. Tam zobaczyłam konia. Był oswojony.
To pewnie Merkury-pomyślałam.Zaczęłam podchodzić
Wiem że mnie nie znasz . Ale musisz mi pomóc - powiedziałam po czym
wsiadłam na konia. Jechałam minęła pierwsza godzina, druga,trzecia i
czwarta. Konie musiały się gdzieś zatrzymać. Zrobiłam 30 mnut aby koń
odpoczął po czym chwyciłam go zaczęłam prowadzić. Mijały 3 godziny w
końcu ich zobaczyłam.
Rose !-zawołałam
Jess udało ci się
Tak i znalazłam Merkurego. Dałaś radę ?
Taa..A ty?-spytała
To było tylko 15 metrów potem uciekłam. Musimy ruszać dalej. Jest noc więc możemy wyprzedzić "myśliwych"-powiedziałam
Było mi słabo, straciłam dużo krwi ale założyłam bandarze, pomogłam
wydostać się koniom razem z Jess. Ta skoczyła do rzeki, chciałam ją
ratować, ale obiecałam... Próbując nie oglądać się za siebie i iść z
rannymi co prawda końmi dalej, słyszałam jej wołanie i zbiegających z
półki skalnej ludzi. Zwierzęta potykały się i czasem przepychały, już
można było wyczuć ich strach... To nie było dla nich naturalne, widok
tylu ludzi. Obtarcia Killera trochę krwawiły, na szczęście nie na tyle
mocno by sprawić mu ból.
- Jeszcze dosłownie kilka kilometrów...
Jakiś koń upadł, mam nadzieję że nic mu się nie stało. W końcu doszliśmy
do małej dolinki w połowie drogi do szczytu. Wszystkie konie zdawały
się mi trochę ufać, na pewno bardziej niż na początku. Zabandażowałam
ich kończyny, nie wyrażały specjalnego sprzeciwu, gorzej było z
przemywaniem ran. Niektóre zwierzęta się wyrywały, inne po prostu
poruszały niespokojnie, mam nadzieję że jakoś z tego wyjdą. Gdy
wszystkie były już oporządzone usiadłam na trawie przy Killerze i
głaskałam jego jedwabistą grzywę. Słońce było coraz wyżej, powiedziałam
mamie że wrócę jeszcze z rana w sobotę, bo to miał być taki mini-obóz.
Tutaj chyba byliśmy bezpieczni. Przysnęłam na chwilę.
//Rose
(Jess?)
Życie Jeźdźca
Życie jeźdźca to nie tylko wzloty ale także upadki...
Leżałam przy Caliście. Ciężko oddychała. Nagle zauwarzyłam że spadła
lawina. Ludzie wywołali ją. Pomogłam Caliście. I szybko dotarłyśmy do
pozostałych. Wyciągnęłam Rose. Pomogłam jej.
Rose dasz radę!
Ale ty to musisz zrobić
Nie ja jestem silna, nie ranna odwrócę ich uwagę ty zaprowadź konie !
Co zrobisz?
Jedyny sposób to rzeka.
Jessica nie !!-nic nie powiedziałam wsadziłam ją na konia, a gdy ruszyła
pobiegłąm nad rzekę. Zajęło to chwilę. Był tylko jeden sposób aby
ocalić konie...poświęcenie...Wrzeszczałam ratunku i wskoczyłam do rzeki.
Widziałam tylko Rose i konie schowane przy drzewach i ludzi biegnącyh
ku mnie. Zobaczyłam też wodospad nie wiedziałam co robić. Oddałam się w
prąd rzeki. Wiedziałam że to tylko ta możliwość odwróci uwage
ludzi...Poczułam że spadam w parę i prosto do wody...
- Ale że ja!?
- Tak, ty. Jedź!
Przełknęłam ślinę i poprowadziłam stado. Nie było łatwo, dokładnie jak
to ujęła Jess. A co jeśli mi się coś stanie? Dla Killera??? DLA NAS
WSZYSTKICH!?!?!? Godzina minęła, dwie też, konie sapały z wysiłku,
Killerowi coraz bardziej dokuczały obtarcia... Zeszłam z niego. I wtedy
zadziało się coś czego przewidzieć nie mogłam... Po naszej prawej
stronie zerwała się lawina. Zobaczyłam ludzi na szczycie, to oni to
zrobili. I mnie chyba nie widzieli. Konie uciekały w popłochu, prawie na
sam dół, same wywołały na szczęście małą lawinę... Przysypało nas po
szyje, kamienie były małe jednak ciężkie. Coraz trudniej było mi
oddychać, miałam silny krwotok, chyba się zaraz wykrwawię... "To koniec"
pomyślałam "przepraszam..." i zemdlałam...
Jedź za mną. Ich stada złączą się w jedno. Może damy radę-powiedziałam-Ale teraz przeprawimy się przez rwącą rzekę.
Nie będzie łatwo-powiedziała Rose
Wiem ale damy radę-rzekłam i zaczęła się przeprawa.Było trudno. Zbliżała
się godzina 14:00. Wyszłyśmy na suchy ląd. Usłyszałyśmy donośnie
dźwięki. Konkurs się zaczął, a do gór było jeszcze 50 km. Zaczęłyśmy
galopować. Nagle...Calistasię zatrzymała i upadła. Zeskoczyłam z niej w
ostatniej chwili.
Co się dzieje ?!?!-spytała spanikowana Rose
Nie wiem musisz zaprowadzić stado ! To tamte góry my damy sobie radę. Jedź
- Spoko - Killer spojrzał na mnie.
- Ile lat był na wolności?
- Jakieś cztery lata.
Podeszłam do konia. Już się nie cofnął, nawet nie położył uszu.
- Już wiesz co się święci no nie? - powiedziałam.
Podszedł do mnie, sam! Położyłam rękę na jego chrapach... I przytuliłam się do niego.
- Ty... Mnie pamiętasz! - byłam naprawdę zaskoczona. Spojrzał na obtarcia na grzbiecie i brzuchu.
- Nie ma sprawy - powiedziała Jess i rzuciła mi, zaskoczonej, czaprak.
- Skąd...
- Nieważne - uśmiechnęła się.
- Dobra, pamiętasz jak to było nie? - powiedziałam do konia, ten mrugnął
jakby mnie rozumiał. Wsiadłam na niego ostrożnie. Wyrażał trochę
sprzeciwu ale nie zrzucał mnie.
- Gotowa?
- Gotowa.
Mam lepszy pomysł-rzekłam
Jaki ?
Przechadzka. Ale bez koni
Rozumiem. To może się udać.
Jutro o 7:00. Nie mamy dużo czasu-powiedziałam-Nara
Nara-odpowiedziała. Następnego dnia. Poranna przechadzka wypaliła.
Teraz musimy biec nad jezioro-powiedziałam
Dlaczego wiesz że stado tam będzie
Mam przeczucie. A poza tym Calista...
Dobra biegnijmy !-po dotarciu na miejsce.
Mówiłam że będą
To co teraz ?
Tam jest ten koń o którym mówiłaś. Na Calistę nie siądziesz bo tylko mi daje na siebie wsiąść.-powiedziałam
Pomożesz mi? - spytała.
- Killer... On jest chyba pół-mustangiem. Jego też mogą chyba wsiąść pod uwagę, dużo się od rasowego nie różni....
- Być może.
Zawahałamsię. Co na to moi rodzice?
- Zwykle pomagam wiec... Dobrze, pomogę. Ale co na to wszyscy? Co na to
nasi rodzice? Moi mają bzika na punkcie bezpieczeństwa ich MAŁYCH
DZIECI.
- Wymyślimy jakiś podstęp...
Myślałyśmy w drodze.
- Niby pojedziemy na przejażdżkę! - powiedziałyśmy razem.
- Chociaż... To dobry pomysł? - spytałam - Bo ja nie mam konia i w ogóle...
Ja i Leyla go znajdziemy.-powiedziałam
Leyla to ten koń ?
To nie ona. Tam jest-podeszła wilczyca
To ona !!
Co ona?
Ona wystraszyła Merkurego
Nie masz się czego obawiać to ja ją wychowałam.
Naprawdę ?-spytała
Tak.A teraz wyjdźmy z lasu-po wyjściu z lasu
A kim jest ten koń ?-zadała pytanie
Długa historia. Możesz mi pomóc ? Ja wtedy pomogę tobie.
W czym ?
W przeprowadzeniu. Stada Calisty za góry.
Calita to ta klacz ?
Tak.
Ale po co ?-Rose zadawała kolejne pytania.
Jest konkurs łapania mustangów. Jeśli nie zdąże w ciągu kilku dni tego
zrobić Bóg jeden wie jak to się skończy.Więc jak pomożesz mi ?
Killer cofnął głowę. Już chciałam spróbować jeszcze raz kiedy ręka mi
się zatrzęsła z zimna a konia to zaniepokoiło. Wycofał się całkowicie.
Kiedy odwrócił się do mnie bokiem widziałam ślady po obtarciach. Coś
zaszeleściło w krzakach, stado uciekło, a ja ze strachu cała drżałam.
Nogi jakby wrosły mi w ziemię, szelest był coraz bliżej...
- Rose!? - to Jessica wyszła z krzaków na polanę, z jakimś karym koniem.
- Jessica!!! - zawołałam, ulżyło mi.
- Co tu robisz?
- Ja... A co tu robisz ty?
- Ja się spytałam pierwsza i chcę otrzymać odpowiedź.
- No ok... - opowiedziałam jej wszystko, o mojej przejażdżce, wilku,
ucieczce Merkurego i o stadzie koni w którym rozpoznałam mojego dawnego
ulubieńca.
- Zwariowałaś? Co ci strzeliło do głowy!?
- Sama jeździsz na, jak podejrzewam, nieznanym ci koniu...
Trochę się zmieszała.
- Chodźmy, lepiej się stąd wynosić, świta.
- A co z moim koniem? Nie mogę go tu zostawić!
Wspaniale sobie radziła. Było wspaniale. Robiło się ciemno. Zostałam
przy niej całą noc.O świcie zauważyłam że koło mnie pasie się całe stado
dzikich mustangów. Zaczęły iść Calista też. Poszłam za nią. Zobaczyłam
rzeczy jakich sobie nie wyobrażałam. Było przecudownie ! Postanowiłam
zostać przy klaczy kilka dni a póżniej wrócić.
Myślałam o Leyly. Przypomniał mi się ten głupi alarm, który spłoszył
Calistę. Po co ja go ustawiałam. No ale muszę spróbować jeszcze raz. A
może nie...Sama nie wiem...Mam nadzieję że kiedyś jeszcze ja spotkam.
Była piękną czarną klaczą mustanga. Ale alarm ja spłoszył-myślałam i
myślałam-W nocy, gdy wybiła północ. Pobiegłam tam. Ona jakby wiedziała
że przyjdę i cekała. Zbliżyłam się do niej. Nie wiedziałam co się zaraz
stanie. Komórkę wyłączyłam. Podeszłam lekkim,wolnym krokiem. Dotknęłam
jej chrap.Czułam jej oddech. Wsiadłąm na nią nie świadoma ryzyka.
Galopowałam przy jeziorku. Uświadomiłam sobie że Calista właśnie mnie wybrała na przyjaciółkę, właścicielkę
Dzisiaj rano wstałam wcześnie.Nie poszłam do szkoły. Moja droga
prowadziła ku stadninie. Oporządziłam Cobalta. Osiodłałam go i
pojechałam galopując na jego grzbiecie. Jechałam. Jechałam w stronę
lasu. Lasu dzikich zwierząt. Wiedziałam, że nie ma sie czego bać.
Poczęłam rozmawiać z moim kochanym przyjacielem:
Pamiętasz ? Byliśmy tutaj gdy miałam 9 lat.Nadal pamiętam tę chwilę.
Chciałam abyś poznał trochę okolicy. Dobiero co miałeś 6 miesięcy.
Właśnie tutaj przyszliśmy. Wtem na tamtym pagórku pojawiła się wilczyca z
małym kłębkiem sierści. Położyła go koło nas i popatrzyła ubłagalnym
wzrokiem. Uciekła. Potem usłyszelismy strzał i pisk jakby psa. Ale to
była ona. Uczciliśmy jej pamięć nazywając ją Czysta Dusza. Dokładnie
pamiętam następną chwilę. Mały kłębek rozwinął się ujawnił się mały
wilk, a właściwie malutka wilczyca.
Nazwaliśmy ją Leyla. Teraz zapewne jest już dorosła w końcu to już 9
lat. Tęsknię za tym. Za zabawą z nią. Może poczekamy i sama do nas
przyjdzie ?-powiedziałam piękne chwile i spytałam przyjaciela. On tylko
tupnął nogą na znak odpowiedzi tak.Czekaliśmy. Zrobiło się późno.
Chcieliśmy iść gdy zobaczyliśmy właśnie wilka. Odrazu ją poznałam. To
była Leyla. Podbiegła do nas piękna wilczyca.
Przytuliłam się do puchatej przyjaciółki. Niestety to nie trwało długo
ponieważ, musiałam iść do stadniny gdyż zrobiło się późno. Powiedziałam
jej tylko te słowa i wróciłam:
Wstałam, ubrałam się i cichaczem poszłam do Merkurego. Była druga w
nocy. Wyczyściłam go i dosiadłam, noc była piękna i ciepła. Wyjechałam
do lasu. Po jakimś czasie koń zaczął się niespokojnie poruszać.
- Merks, spoko-o-ojnie.....?
Przede mną stał wilk. Przeszły mnie dreszcze. Szybko wyciągnęłam chustę i
zawiązałam na oczach Merkurego, jednak ten dziki pies nie poruszał się.
Zeszłam z konia nadal trzymając go za grzywę. Podeszłam... Wilk cofnął
się.
- Ciiii.... - próbowałam uspokoić Merksa.
I wtedy zwierzę rzuciło się na mnie. Wsiadłam na konia i rozwiązałam
chustkę na jego oczach. Gdy tylko Merkury zobaczył obnarzone kły pobiegł
na oślep... W górę rzeki. Jeszcze nigdy tam nie byłam ale wiem, nie ma
tam zasięgu, las jest zbyt gęsty. Zwierzę goniło nas aż do chwili gdy
przeskoczyliśmy wysoki płot, musiał zawrócić. Chciałam się zatrzymać,
bez skutku, nie słuchał mnie. W końcu poślizgnął się o trawę pełną już
rosy i upadł, na szczęście udało mi się w ostatniej chwili zeskoczyć z
grzbietu. Dla Merkurego też się nic nie stało, ale był śmiertelnie
przerażony.
- Merkuuury.... Ciii... Kochanie spokojnie...
Ale ten znów miał mnie głęboko w poszanowaniu, po prostu strach to
jedyne jego uczucie w tej chwili. Gdzieś trzasnęła gałązka, koń się
spłoszył.
- Nie, Merkury! Stój! STÓJ!!!!
Lecz już go nie widziałam, ukryłam twarz w dłoniach i usiadłam na mokrej trawie. Co ja mam zrobić!?!?!?
_______________________________
Trzymałam się wciąż tego samego miejsca, choć korciło mnie by iść i
poszukać konia. Pewnie rodzice się niepokoją, Ginny z łzami w oczach
stwierdza że w boksie nie ma jej ulubionego Merksa... "Nie, nie myśl o
tym!" zganiłam sama siebie "Znajdą mnie w końcu". Jednak dalej nie
mogłam się powstrzymać od myśli, że coś się stało dla mojego siwka.
Usłyszałam tętent kopyt.
- Merkury?
Jednak to nie był on. To było stado, ale nie mustangów, nie mogłam określić jaka to rasa. Pewien koń podszedł do mnie.
- O co...? - ale nie mogłam wydobyć głosu. Spojrzałam na łaciatego
ogiera - Killer... To ty? - wiedziałam że konie są bardzo pamiętliwe.
Podniosłam rękę. Cofnął się, dlaczego?
Myślałem co zrobić z moimi uczuciami. Chciałem jej powiedzieć. Ale nie
miałem odwagi. Poszłem do niej. Ale jednak coś mi podpowiadało że
jeszczenie czas. Nie teraz. Zanim drzwi się otworzyły, szybko położyłem
kartkę i uciekłem. Na kartce napisałem : "Innym Razem"
Ta legenda o klaczy nie dawała mi spokoju.Myślałam tylko o niej. Poszłam
nad jezioro. Była tam.Podeszłam.Chciałam jej dotknąć gdy nagle sygnał
alarmowy w moim telefonie się włączył. Klacz spłoszyła się. Musiałam
wracać bo robiło się ciemno. Prawie jej dotknęłam. Ta myśl rozsadzała mi
głowę.
Oporządzałam Czarną Różę. Nagle zobaczyłam biegnącą do mnie Jessicę.
Co się stało ?-spytałam
Wi-Widziałam dziką klacz !
Naprawdę
Tak.
Jakiej rasy?
Wyglądała na mustanga.
Gdzie ?
Przy jeziorze
Nic dziwnego.To pewnie Jezioro mustanga.-powiedziałam
Mustanga ?
Tak-pokazałam jej zdjęcie :
To ono-powiedziała
Co wyróżniało tą klacz ?
Nie wiem. Byłą czarna z gwiazdą na głowie.
To może być klacz z legendy -rzekłam
Jakiej ?
To klacz pewnego mężczyzny, który prowadził małą stadninę.Miał klacz o imieniu Calista(Kalista).
Na farmie pojawili się złodzieje. Podpalili stajnię. Wszystko
płonęło.Jon(właściciel stadniny) wyciągną z niej wszystkie
konie...oprócz...Calisty.Klacz jakoś jednak sie wydostała. Teraz jest
wolna. Jeśli ktoś ją będzie chciał złapać, a ona go nie wbierze zostanie
przeklęty. Ona sama wybierze właściciela-opowiedziałam legendę.
Evelina
WIELKANOC !
Życzę wam :
Kiedy Wielka noc nastanie, życzę wam na Zmartwychwstanie, dużo szczęścia i radości !
Kolorowych jajek,wesołych zajączków i świątecznego nastroju.
Kolorowych pisanek,pudrowanych babek,lukrowanych mazurków oraz stołu obfitującego w świąteczne smakołyki i mokrego dyngusa :)
Maja666666
DZIKA KLACZ
Poszłam się przejść. Byłam nad jeziorkiem. Zobaczyłam że w krzakach
chowa się mały piesek i do niego podeszłam. Byłam schowana. Gdy chciałam
wyjść zobaczyłam...piękną klacz mustanga.
Ukryłam się . Odeszła. Wróciłam do stadniny.Opowiedziałam wszystko pani Evelinie.
Jess.(Evelina dokończ)
O JEŹDŹCACH
NIE BYŁO AŻ TAK ŹLE
Zaczęłam pracę jako stajenna. Pierwszy dzień [pracy był dość łatwy.
Oprócz chwytania koni ;). Gdy konie się pasły ja zmieniałam im
ściółki.Namęczyłam się przynosząc wodę ale poszło szybko.
Tak mi przeleciał poniedziałek. We wtorek wstałam wcześnie ponieważ, jestem porannym ptaszkiem.
Konie rżały. Wzięłam je i wszystkie oporządziłam. Potem dałam na łąkę.
Zaczęło się wymienianie wody i dawanie paszy. Nie musiałam sprzątać już
boksów ponieważ, zrobiłam to wczoraj. Środa zaczęła się dosyć spokojnie.
Konie były posłuszne i spokojne. Z chęcią poszły ze mną na pastwisko.
Tylko wymieniłam wodę i miałam czas wolny. Poszłam się przejść nad
jeziorko nad którym byłam pierwszego dnia. Około godziny 18:00 wróciłam
by odstawić konie do boksów. Zjadłam kolację i poszłam spać. Czwartek
był fajnym dniem. Gdy wypuściłam konie zobaczyłam po raz pierwszy
Corridę.Była bardzo słodka ale nie mogłam przy niej stać ciągle bo boksy
wymagały czyszczenia.
Skończyłam o 17 :00. Jeszcze tylko wymieniłam wodę a ,potem dałam konie
do boksów.Nakarmiłam je i poszłam spać. Nadszedł w końcu piątek. Wstałam
o 6:00 rano z uśmiechem i oczywiście poszłam do stajni.Cały piątek
zleciał szybko.W sobotę rano poszłem do koni i je wyczyściłem. Ten dzień
był najłatwiejszym ale i najpracowitszym.
Jessica
WYSTAWA
Gabrielle kroczy za mną, nie jestem pewna, czy powinna odwiedzać Catnip.
-Musisz się liczyć z tym, że nie jest w najlepszym stanie- mówię
-Rozumiem- powiedziała
Weszłyśmy do pokoiku gdzie była córka. Wierciła się na łóżku i gryzła
poduszkę. Przestała , by spojrzeć w oczy Gabrielle. Zaczęła płakać, robi
to co chwilę. Wyszłyśmy.
-A jak tan Sunrise? - pyta dziewczynka
-Kiepsko, chyba trzeba będzie go uśpić. Ale nie ma co się rozczulać,
dziś zawody. Wczoraj byłu z ujeżdżenia, Aisza zajęła drugie miejsce!
-WOW, muszę jej pogratulować.
Uśmiechnęłam się.
-Podwieźć Cię do stajni? - zapytałam
-Tak- oczy jej się zaświeciły
Wróciłam. Natychmiast nakazałam ludziom szykować konie do wystawy i
pakować do mojego dużego wozu do przewozu koni. Wszystkie konie
wyglądały pięknie. Gdy wszyscy siedzieli w przyczepie , a ja prowadziłam
panowało milczenie. Dopiero jak dojechaliśmy na teren wystawy ,
odezwała się Jessica:
-Ale będzie zabawa!
//Evelina
CIĘŻKI TYDZIEŃ
Cały tydzień poświęciłem pracy. Zawsze po oporządzeniu i nakarmieniu
mojego konia szłem do stajni aby posprzątać. Najgorszym dniem pracy był
poniedziałek. Gdy wypuściłem konie na pastwisko z trudem było je potem
złapać. Gdy się pasły ja poszłem wyczyścić boksy. Następnym zadaniem
jakie wykonałem to wymienienie im wody i danie jedzenia. Wyczyszczenie
siodeł nie było łatwą pracą gdyż były okropnie brudne. Kiedy już się
ściemniało konie były w boksach. Te których właścicieli nie było
wyczyściłem.We wtorek obudziło mnie rżenie koni.Szybko się ubrałem i
pobiegłem do nich. Były zniecierpliwione. Brałem je i myłem. Potem
wypuszczałem na łąkę gdy wyschły. Najgorszy był oczywiście Cobalt, który
rzadko dawał się komuś dotknąć oprócz Jess. Niestety ufał tylko jej...
Nic z nim nie robiłem tylko wypuściłem na łąkę i poszłem do mojej
klaczy. Zająłem się nią i pojechałem na przejażdżkę. o 15:00 wróciłem
aby nalać nowej wody oraz dać paszę dla koni. Około godziny 17 :00
zaprowadzałem konie do boksów. Ale w środę obudziłem się niezbyt
wcześnie bo o 8 :30. Zjadłem kanapkę i poszłem do koni. Ponieważ,
wszystkie prace wykonałem to dzisiaj nie miałem dużo na głowie. Konie
dotarły na łąkę a ja miałem trochę czasu wolnego. Postanowiłem więc że
pojadę na przejażdżkę. Galopowałem po pewnej łące. Wiedziałem że o
trzeciej muszę wracać więc jechałem do stadniny. Odłożyłem Gypsy do
boksu i pobiegłem po pozostałe konie. Dałem każdemu po marchewce. O
czwartku nie chcę mówić. Gdy konie się już pasły ja sprzątałem boksy.
Potknąłem się. Moje ręce były całe z "nawozu". Po umyciu rąk i po
sprzątaniu reszty boksów nakarmiłem i napoiłem konie. Pojechałam na
przejażdżkę z Gypsy. Klacz zobaczyła jaszczurkę na drodze i stanęła
dęba. Spadłem z konia... Nic mi się nie stało ale całe moje ciało było
obolałe. Nadszedł w końcu piątek. Wstałem o 6:00 rano z uśmiechem i
oczywiście poszłem do stajni.
Konie już czekały aby wyjść na łąkę. Nie wsiadałem dzisiaj na klacz. Nie
dlatego że się bałem. Dlatego żeby Gyps się uspokoiła. Cały piątek
przeleciał szybko. W sobotę rano poszłem do koni i je wyczyściłem. Ten
dzień był najłatwiejszym ale i najpracowitszym
Robbie
W SZPITALU
Jestem z babcią w szpitalu, bo przyszedł czas na moje szczepienie i
musiałyśmy tu przyjechać. Brrrr... Nienawidzę igieł. Na szczęście musimy
z babcią trochę poczekać i wyszłam przed szpital i zaczęłam lepić
bałwana. Nagle idzie zdenerwowana czymś pani Evelina
- Dzień dobry- mówię
- Dzień dobry kochanie, chodź może nie taki dobry- westchnęła - co tu robisz?
- Przyjechałam z babcią na szczepienie. Pani też?
- nie, Catnip miała wypadek na torze.
- och... moi rodzice umarli na torze. Ale ona nie umrze, prawda?
- Nie, złamała sobie tylko rękę. Trochę szczęście w nieszczęściu, co nie Gabrielle?
- no... czy mogę z panią do niej iść?
- tak... ale lepiej powiadom swoją babcię że tu idziesz. Poinformowane mnie że będzie w sali 11 na 1 piętrze.
- Dobrze, za chwilę przyjdziemy - skrzywiłam się i dodałam- no chyba że będę musiała już iść na to szczepienie.
- ok.
//Gabrielle
DAWNY
Wczoraj i dzisiaj trenowałam z Prince. Średnio mu idzie w ujeżdżaniu,
ale jesteśmy zapisani na zawody więc muszę z nim ćwiczyć!!! Po czterech
godzinach treningu z dwoma przerwami poszłam odprowadzić konia do
boksu.Gdy już go wyczyściłam poszłam do pokoju. Po drodze spotkałam
Panią Evelinę
- Aisza
- Dzień dobry.
- Hej. przyszła paczka od twojego ojca. Położyłam ją u ciebie na łóżku. Ja jadę do Catnip.
- Jak się czuje?
- Już lepiej z tego co wiem przez telefon.
- Może ją pani pozdrowić?.
- Oczywiście.
- Dziękuję. Do widzenie
-
Pa.-pobiegłam w stronę pokoju, a kobieta w stronę samochodu. Gdy
weszłam zobaczyłam od razu, że na łóżku stała duża paczka. Gdy ją
rozpakowałam zobaczyłam stertę książek, plan lekcji, plecak, piórnik z
wyposażeniem. A na samym wierzchu był zamknięty list z napisem "Dla
Aiszy". Otworzyłam i zaczęła m czytać:
"Przepraszam za błędy moje,
Za cierpiące serce Twoje,
Za łzy i za chwile złości,
Za brak szczęścia i radości.
Przepraszam, że cie skrzywdziłem,
Przepraszam, że cie zraniłem,
byłem głupi i nieźle narobiłem,
To że mnie juź tak nie kochasz
do stu procent zasłużyłem,
KOCHAM CIE i nie chce Cię stracić,
Kochanie możesz mi wybaczyć?"
Wzięłam
telefon i zaczęłam przeglądać nasze stare zdjęcia... On mnie kiedyś
kochał... ale za to co zrobił... nie wybaczę mu nigdy.
Wysłałam mu
krótką wiadomość "Nie. I nie wysyłaj do mnie kwiatów listów już mnie tam
nie ma..." Czy można czegoś w tym nie zrozumieć? Po chwili odpisał
-"Nadal
jesteś w moim sercu. Kocham cię"- Zastanawiałam się czy mam odpisać. Po
chwili napisał drugą wiadomość -"Proszę Aisza...Odpisz." -postanowiłam,
że załatwię to raz na zawsze.
-"Wyjechałam. Nie pisz, nie dzwoń, nie
ma mnie już dla ciebie i nigdy już nie będzie"- Zamiast wysłać mi SMS
'a zadzwonił... Po co ja odbierałam...
- Żartujesz...? Gdzie jesteś?- nie odzywałam się- Aisza jesteś... Proszę powiedz coś...
- Zrozum... Wyjechałam nie ma mnie... Gdzie jestem? To nie twoja sprawa. To koniec. Czego nie możesz w tym zrozumieć?
- Nie wieżę w to, że to może być tak po prostu koniec...
- Teraz ty żartujesz. "Po prostu koniec?" Może sobie przypomnisz co zrobiłeś? Nie dzwoń więcej do mnie.
- Przepraszam... Byłem głupi proszę...
- Żegnaj.- rozłączyłam się i poszłam do Prince...
- Najpierw Catnip teraz on nie chcę się odczepić... I co ja mam teraz zrobić...?
// Aisza
WYPADEK
Wczoraj dojechałam na zawody. I kogo spotykam? Gasper'a. Myślałam, że
się załamię, ale on powiedział, że przyjechał mi kibicować. Nie gadam z
nim. Do zawodów zostało parę godzin kiedy odbieram telefon , dowiaduję
się od mamy, że Czara Róża urodziła śliczną klaczkę. Później opiekuje
się Sunrise. Czyszczę go do połysku. Zaledwie dwie godziny później
poznaje chłopaka, który ma na nim startować.
-Hej, jestem Kevin- przedstawia się zawodnik
-Catnip. - podaje rękę.
Nie jest dużo starszy ode mnie i przystojny. Uśmiecham się.
Dostajemy dzwonek, że należy się przygotować. Siodłam konia i rozgrzewam
go, a później przekazuję w ręce Kevin'a. Cały kraj może oglądać
transmisje na żywo. Mama, Aisza i Rose obiecały, że będą oglądać. Został
jeszcze tylko jeden koń, a później kolej Kevin'a i Sunrise. Przychodzi
Gasper. Odwracam się i uciekam, mimo, że mnie woła.
-Catnip, poczekaj! - krzyczy
Podchodzę do Kevina który szykuje się do wejścia na konia. Patrzy mi
prosto w oczy i ... całuje mnie w policzek. Przerażona odsuwam się.
-To na szczęście- tłumaczy
Wtedy podbiega Gasper. Nie zamienią dwóch zdań kiedy Gasper wali Kevina
prosto w nos. Kevin zaczyna krwawić i rzuca się na Gasper'a. Krzyczę,
ale mnie nie słuchają. Kevin ma całą twarz od krwi. Rozlega się dzwonek,
że mamy wchodzić. Sędzia tłumaczy, że zawodnik nie jest w stanie
startować w zawodach, więc właścicielka konia go zastąpi. ŻE CO?!?
Poszaleli. Luzak wsadza mnie na konia mimo, że protestuję i prowadzi
konia na arenę. Porażka. Ostatni raz patrzę do tyłu widząc straże przy
chłopakach i słyszę oklaski. Widziałam plan parkuru i mniej więcej znam
kolejność przeszkód. Kłaniam się i zagalopywuję. Wyobrażam sobie, że
jestem sama, ale nie potrafię. Skaczę pierwszą przeszkodę, lecę,
szybuję, cudownie. Słysze oklaski i pokonuje kolejne pięć przeszkód.
WOW! Nawet dobrze mi idzie. Wtedy się waham. Przeszkoda z żywopłotem,
tego się zawsze bał Sunrise. Przypominam sobie chłopaków bijących się
razem, pewnie teraz jadą do szpitala. Tata, zmarł na koniu, na crossie
koń na niego upadł. Tata, mama, przyjaciele... nie zorientowałam się
kiedy Prince skoczył. Świat się zatrzymał. Nie przytrzymałam go i wybiła
z rytmu, przez moje wahanie. Czuję, jak haczy przednimi nogami, ale
jest wytrwały. Strzelił barana w powietrzu, żeby nie zwalić poprzeczek i
wtedy straciliśmy równowagę. Lecimy na dół. Ale nie tak jak zwykle.
Sunrise uderza barkiem o ziemię, a ja spadam. Czuję jak przygniata mnie
jego ciało i pęka kość w ręce. Słyszę, że rży z bólu i skaleczył się
koją ostrogą, ma złamaną przednią nogę, widzę jego kość. Poplątał się w
wodze, wierci się , by się uwolnić. Wodza pęka, a on zdziczały odbiega,
kulejąc. Przybiegają ludzie, coś krzyczą, ale nic już nie słyszę, chyba
mam krew w uchu. Prawie wymiotuję, ale się powstrzymuję. Przynoszą takie
śmieszne łóżko do noszenia i wkładają mnie tam. Patrzę gdzie jest
Sunrise. Biega po całym parkurze i bryka dziki. On też krwawi. Nie
znoszę go za to co mi zrobił. Próbują go złapać, ale gryzie i kopie i
ucieka. Strzelają mu środkiem usypiającym, nie wiem czy na zawsze, czy
tymczasowo, wiem tylko, że nie chcę już go nigdy widzieć.
// Catnip
PORÓD
Czarna róża cały dzień była zdenerwowana. Nie wychodziła w związku z tym
na padok. Tak jak się spodziewałam, dziś zaczęła rodzić. Wezwałam na
pomoc dziewczyny i przyjechał weterynarz. Niestety Catnip była na
zawodach i nie mogła mi pomóc. Siłowałyśmy się dwie godziny, ale miało
to efekt. Na świat przyszła nowa klacz. Jej imię zaplanowałam już
wcześniej, Corrida .
// Evelina
BANER !!!
Dzięki Puma147 mamy
nowy banner do stada. Podziękujecie jej wszyscy na PW. Możecie go
wkleić na swoją prezentację wraz z linkiem. Taki piękny banner ozdobi
waszą stronę XD. Poza tym Puma147 założyła nową spółkę graficzną i was
zaprasza. KLIK . Zresztą sama zrobiłam dla niej tego bloga. Zaraz chyba będę hurtowo robić blogi XD
// Agester
KWIATY
- No ja już też pojadę powiedziała- Rose
- Do zobaczenia- Po chwili
byliśmy już sami na łące. Galopowałam... Jest szybki. Świetnie.
Zwolniłam jest zbyt ślisko... Zaczęłam wracać. Prince jest świetny.
Ciesze się, że dostałam właśnie go... Pomyślałam, że spróbuję jutro
potrenować ujeżdżanie. Po powrocie rozsiodłałam i wyczyściłam jeszcze
raz Prince, w nagrodę za to jak się dzisiaj zachowywał dałam mu kilka
przysmaków. I poszłam do pokoju. Zobaczyłam, że mam 5 nie odebranych
połączeń i 4 SMS 'y... Sprawdziłam połączenia... Dzwonił... mój były
chłopak... Jeszcze się z tym nie pogodził czy jak...? Po chwili weszłam w
SMS 'y. Jeden od taty i 3 od niego...
Tata: "Aisza od przyszłego
poniedziałku pójdziesz do szkoły jest już wszystko ustalone. Książki
prześlę ci pocztą. Niestety nie będę cię mógł niedługo odwiedzić.
Przykro mi.
P.S. Dostałaś kwiaty. I list będzie razem z książkami."
Jakie kwiaty? Sprawdziłam pozostałe SMS 'y... Tak jak sądziłam nie
pogodził się z tym, i chyba nie wie, że wyjechałam.
On1:
"Przepraszam... Proszę nie wiem dlaczego zerwałaś ze mną... Proszę może
uda się to jakoś naprawić... Nie mogę zapomnieć o tobie."
On2: "Aisza odpisz proszę..."
On3: "I jak podobają ci się kwiaty? Niezapominajki i tulipany wiem, że je lubisz."
- I co ja mam z nim zrobić?- zastanawiałam się.- Nie ma co. Idę spać.
//Aisza
INTERNAT
Pędziłam małą motorynką prawie dwie godziny. Zrobiło się szaro buro,
kiedy dojechałam do sporej stajni. Powitał mnie przyjaciel. Widuję go
rzadko, ale jest dobrym jeźdźcem. Ma 18 lat i nazywa się Gasper.
Uścisnęliśmy się:
-Hej Catnip! - krzyknął
-Hej! Pokażesz mi tego konia?
-Nie. - zażartował
Poszłam za nim. Doszliśmy do boksu. Stał tam średniej wielkości kuc.
-To ma być żart?!? - wrzasnęłam wracając do wyjścia.
-Catnip, źle zrozumiałaś, to nie jest żart. To genialny kuc. Jak nad nim
popracujesz coś z tego będzie. Ma predyspozycje do skoków. W korytarzy
skacze 145cm , a sam ma 140cm !!! Jest ogierem, będzie się nadawał do
sportu!!! Wabi się Internat. Nie chciałem cię urazić. Ale przemyśl to!
Masz!
Podbiegło do mnie i wręczył mi zdjęcia kuca, jako źrebaka, młodego konia i teraz, jak ma 3 lata.
Westchnęłam, włożyłem zdjęcia do torebki i dodałam:
-Nie wiedziałam, że mnie tak nisko oceniasz! -warknęłam i odbiegłam
-Przepraszam! - słyszałam w odpowiedzi, ale już jechałam z powrotem do domu.
//Catnip
ROZMOWY
-A na niej można na oklep? - zapytała Rose
-Kiepsko, ale jak chcesz możesz użyć swój nowy zestaw westernowy- uśmiechnęłam się
-On jeździ western?- zapytała Rose
-Głównie ujeżdżenie, ale jest uniwersalna.
-Spoko.
-To się pośpiesz z siodłaniem, za godzinę mam coś ważnego.
Jeszcze poszłam do Aiszy i zaproponowałam jej teren, zgodziła
się.Poszłyśmy do boksów i przyszykowałyśmy konie. Spotkałyśmy się przed
stajnią. Wsiadłyśmy na konie i ruszyłyśmy stępem w stronę lasu. Wszystko
było brudne od stopniałego śniegu, a ziemia twarda.
-Uważaj, bo Anielska Dusza nie jest podkuta. - ostrzegłam Rose
-Oki- uśmiechnęła się i ruszyła kłusem
Jechałam obok niej, a Prince i Aisza za nami.
-Wiesz, dostałam ofertę wzięcia udziału w mistrzostwach Polski seniorów w
skokach z Sunrise. Nie ja będę go dosiadać, lecz ktoś inny, ja będę
kibicować, nie mam wystarczających umiejętności, by sama pojechać. Nie
liczę na zbyt wiele, ale będzie to dla niego dobry trening.
-Gratulacje!- powiedziała
-Dzięki bardzo... konisko jedzie dzisiaj, ja z nim. Możesz pojechać z nami.
-Byłoby fajnie, ale nie jestem pewna, wiesz... nauka.
-Rozumiem.
Dojechała do nas Aisza:
-O czym gadałyście?- zapytała
-O zawodach- powiedziała sprawnie Rose
- Może dostanę swojego drugiego konia- dodałam
-Ale odjazd!!! - krzyknęła Rose i Anielska Dusza, podirytowana tym skuliła uszy.
-Wiesz już jakiego? - zapytała Aisza
-Nie, za niecałą godzinę mam gdzieś jechać na mojej motorynce i oglądać
sportowe konie. Kolega powiedział, że jest jakiś fajny, jadę zobaczyć.
Wróciłyśmy do stajni. Rozebrałam konia i wsiadłam na motorynkę.
Wróciłam ze szkoły i tylko rzuciłam plecak do pokoju, przebrałam się, już wolałam. - Mamo, biegnę do stajni! - Tylko pamiętaj że masz wrócić na czas. - To cześć! Trochę się przebiegłam i wleciałam do stajni. Spotkałam Catnip. - Jak tam wczoraj z Aiszą? - spytała. - Dobrze - uśmiechnęłam się. - Co powiesz na wspólny teren? - znów się pyta. - Nie mam konia... - Nie ma problemu, weźmiesz Anielską Duszę, mama tak czy siak prosiła, żeby na niej dziś pojeździć. - Seryjnie!? - Nie, żartuję sobie tylko! - wpadłyśmy w śmiech. - Okey, a ona może na oklep?
Drzwi od autobusu głośno się otwierają. Przyspieszam trochę szarpiąc je.
Wypadam jak szalona i drogą polną biegnę do stajni. Wpadam do domu i
rzucam plecak.
-Jak w szkole? - pyta mama
-Kolejna jedynka z historii i trójka z niemieckiego... - wylatuje już z domu
-No Catnip!!! - wrzeszczy mama , ale mnie już nie ma.
Konie przed chwilą były wpuszczone do boksów. Biegnę i wpadam do bosku
Sunrise. Zasapana odsuwam grzywkę z oczu i przytulam się do konia.
Biegnę do siodlarni po rząd jeździecki i szczotki. Po drodze spotykam
Rose.
-Jak tam wczoraj z Aiszą? - pytam
-Dobrze- uśmiecha się
-Co powiesz na wspólny teren? - pytam
-Nie mam konia...
-Nie ma problemu, weźmiesz Anielską Duszę, mama tak czy siak prosiła, żeby na niej dziś pojeździć.
- Nie ma sprawy. Gdybyś potrzebowała pomocy: zawsze jestem chętna! - zaśmiałyśmy się. - Jest już rozluźniona. Ty przypadkiem nie uczysz się jazdy naturalnej? - Odrobinkę. Znam podstawy, to wszystko. W ogóle jestem w westernie. Odprowadzałyśmy Prince do boksu. - Masz konia? -
Mam... To znaczy wspólnego dzielę go z siostrą. A na swojego, swojego
rodzice się nie zgadzają, chyba że na małego konia dla Ginny. No wiesz,
Ginny to moja siostra - powiedziałam widząc jej pytające spojrzenie. - Spoko. A nie jest w ośrodku bo...? - Nie mam kasy, a rodzice już nie płacą za mnie. Muszę w końcu coś zarobić, żeby mieć te głupie 15 000! Wtedy będę szczęśliwa. Pomyślałam jak dobrze by było mieć Merkurego w stajni i zrobiło mi się trochę smutno... -
Kiedyś też mnie męczyła myśl że nie będę miała własnego konia. Ale
ty... Kiedyś Merkury będzie tylko twój, uwierz mi, i będziesz mogła na
nim jeździć nawet tutaj - uśmiechnęła się.
